Acemi İnsan

“Kendini arayan adam, dua dilencisi, acemi insan.”böyle tanımlıyorum kendimi. Sebebi, niçini uzun hikâye…

Yurt dışına ilk çıktığımda çok gençtim. Yalnız seyahat ediyordum. Gideceğim ülkeye ulaştığımda tüm ürkekliğimle, şaşkınlığımla tam bir acemi turisttim. Başka yerde olmaya alışmam zaman alıyordu ve günümü türlü acemilikler yaparak geçiriyor, zaman kaybediyordum. Sonraki seyahatlerimde giderek acemilikten kurtuldum. Şimdi Dünya'nın neresine gidersem gideyim, orasını memleketim kabul ediyor ve acemice davranmıyorum. Ülkemde, şehrimde acemi turistler gördükçe, o günlerimi hatırlıyorum.

Acemi turistlikten kurtuldum ama mesele şu ki acemi insanlıktan bir türlü kurtulamıyorum. Asıl yurdundan dünyaya gelen her insan gibi ben de acemi bir insanım. İnsan,“ezelden ebede” seyahatinin dünya etabında türlü acemilikler yaparak, insanlığını tamamlayamadan göçüp gidiyor. İnsanlığını tamamlamış, yani kemale ermiş insan olarak dünya seyahatimi bitirmeyi ne çok isterdim!

Pozlar vererek, cakalar satarak, maske üstüne maskeler takarak yaşıyoruz hayatı. En çok da kalpler kırıyoruz.

Hiçbir şeye vaktimiz yok, insan olmaya bile!.. Aşk için bile durup soluklanmıyoruz. Yaşamayı beceremiyoruz. Acemilik işte!

Gülümseyişle...